بررسی اثرات نانو ذرات اکسید آهن بر جوانه زنی بذ ر ،تکوین دانه رست ها و تغییرات آنزیمی در گیاه کلزا

کاربرد روبه رشد نانوتکنولوژی لزوم انجام بررسی های وسیع در زمینه اثر این ترکیبات بر محیط، از جمله گیاهان را بیان می کند.در این میان نانوذرات مگنتیت به علت داشتن سازگاری زیستی بالا ،از اهمیت خاصی برخوردار بوده است. در پژوهش حاضر، نانوذرات مورد نظر ، از واکنش نمک آهن ?? (feso4 ) و ??? (fecl3) در محیط بازی تهیه و سپس توسط آمینواسید گلایسین پوشش داده شد. پس ازتعیین ویژگی های نانوذرات سنتز شده توسط میکروسکپ الکترونی sem ،جهت تعیین غلظت بهینه نانوذرات ،ابتدا بذرها در سه غلظت 1?mg.l 250، 450 و 600 خیسانده شدند و سپس مورد آزمون جوانه زنی قرار گرفتند. در ادامه، بذرها پس از خیسانده شدن در مدت زمان های2، 4، 8 ،12 و 24 ساعت درغلظت تعیین شده از مرحله قبل ، مجددا موردآزمون جوانه زنی قرار گرفتند و در نهایت پارامترهای رشدی گیاه ارزیابی شدند. در بخش دیگر این مطالعه ،گیاهک های 4 روزه به دو محیط هیدروپونیک متفاوت از نظر فراهم آوری آهن شامل fe-edta ml 1 (کنترل)،fe-edta ml 4/1(کمبودآهن) ، منتقل شدند. پس از 10 روز، به تعدادی از گیاهان در محیط کمبود آهن، نانوذرات مگنتیت اضافه گردید. پس از 30 روز، پارامترهای رشدی و همین طور تغییرات آنزیمی در گیاهان تحت تیمار، مورد بررسی قرار گرفت .جهت انجام بررسی های تکوینی ،برش هایی ازمریستم نوک ریشه و بخش های بالاتر آن و همین طور ساقه و برگ تهیه گردید. نتایج نشان داد که غلظت 1?mg.l450 دارای بیشترین میزان سرعت جوانه زنی و رشد طولی ریشه در بین سه غلظت ذکر شده می باشد؛ لیکن تماس طولانی مدت (24ساعت) بذرها با این غلظت از نانوذرات ، باعث کاهش چشمگیر مشخصه هایی همچون طول ریشه ، هیپوکوتیل و وزن خشک گیاهچه گردید. ارزیابی های محیط هیدروپونیک نشان داد که حضور نانوذرات ،کمبودآهن را در گیاه جبران کرده و باعث ادامه روند رشد طبیعی گیاه می شود.از طرف دیگر سنجش های آنزیمی، عدم تغییر فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز را نشان داد که این مطلب بیانگر عدم تا ثیر ورود نانوذرات در ایجاد تنش در گیاه کلزا می باشد. بررسی های تکوینی نشان داد که تیمار 24 ساعت باعث واکوئله شدن و تخریب سلول های پارانشیم پوستی نوک ریشه می شود .کاهش اندازه و افزایش تعداد دسته های آوندی در برش های تهیه شده ازساقه درتیمار نانوذرات، مشهود می باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که غلظت و انداره نانوذرات و همین طور مدت زمان تماس بذرها با این ترکیبات،تعیین کننده میزان سمیت آن ها در گیاهان می باشند.از طرف دیگر ، مشخص شد که احتمالا نانوذرات fe3o4 در غلظت بهینه، می توانند بدون ایجاد آثار سمیت در گیاه، کمبود آهن را در آن جبران کنند.